BİR ŞİİR - 2

                                         


   

           





                                         Analiz eder başlarım adımlarım öncesinde

                                         Balyoz alıp neşter indir kalbin hasret hücresine

                                         Uçurtmalar uçururum gönlün kurak tepesinde

                                         Bir hayalim var ki sorma hayalimin tam içinde


                                         Küflü kalbim bir aşk taşır gelir Diyar-ı Durak'tan

                                         Ben bir esir kıvılcımım seni aşkla yakamam

                                         Hiç harama bulaşmadan ve hiç yalana dolaşmadan

                                         Tepemize nur örmeye gelirdi Yâr Durak'tan


                                         Hayalim bir nur ummana dalar dalar çıkarda

                                         Seni andığım her anda ellerim hep semada

                                         Hasretin de kement atar kıldan ince boynuma

                                         Dizelerimde bağ kalmaz bağım bahçem sen ol da


                                         Kalbe bir zafiyet gibi hiç düşünmez düşersin

                                         Bu gönülden gülüşüme peki ya sen ne dersin?

                                         Kutuplarda buzadam çölde gibi yanarmış

                                         Kalp yanarda buharı gözden suyla çıkarmış


                                        Geçmişimle kavgalıyım derim ben hep pişmanım

                                        Gayba ümit ediyorum sendedir de dermanım

                                        Vazgeçilmez ısrarımla aşkına tiryakiyim

                                        Vurgun yerim mecazlardan ifademde gizliyim


                                        Ben mücevher âmâsı renk cümbüşü gizlerim

                                        Az bulunur ender olanı Padişah'tan isterim

                                        Ahir zaman pisliğinden nazargâhı arındır

                                        Emin ol ki gaybi yârim gönlüm sensiz tam takır


                                       Birden gelip umarsızca kalp ayağa kaltığında

                                       Yüzünde göz izi vardı o yüzüne baktığımda

                                       Pire için yorganları ateşlere vermeliydin

                                       Beyazın bin tonu varsa en pakıyla gelmeliydin

                                                                                                                       11/01/2014




GÖKYÜZÜNÜ SEYREYLE

     Bu gün sizlerle serisini yapmayı düşündüğüm ''Bir şiir''  yazımın ikinci şiirini paylaşacaktım. Fakat hava çok güzel, bizler de hüzünlüyüz her daim, o sebepten dolayı birlikte gökyüzünü seyir edelim mi?
 
     İnsan bazen veya çoğu zaman bahaneler aramalı sevdikleri için ve bahaneler bulmalı sevdiği şeyler için. Ben gökyüzünü izlemeyi severim, bugün de bir bahanem var ''hava güzel'' :))...
 
     Burası Dünya!! Herkes gökyüzünü kendisinin sanıyor. İnsanoğlu öyle bir varlıktır ki bazen, tapulayıp parselleyebilseydi gökyüzünü, eminim ki kiraya verirdi izlememiz için... Sahip olma duygusu, elde etme dürtüsü, bunlar çok komik geliyor bana. Böyle durumlarda iken Aziz Mahmut Hüdayi hz.' nin bir şiirini mırıldanmadan da edemiyorum ''Ne verdinse o dahi nemiz var.''  Sahi dostlar dahi nemiz var? Haydi gidelim desek yine O'nun(c.c.) çağırmasını bekleyeceğiz. Haydi gidelim demeye dahi O'nun(c.c.) konuşma fiiliyatını yaratmasına muhtacız. Sahip olduğumuzu sandıklarımızı gözden geçirme zamanı gelmişte geçiyordur belki de.

      Kendini gökyüzü gibi görenlere rahmet olsun, niceleri toprak altında. Ölmeden önce ölenler, toprak gibi olanlar ise asıl vatanında. Kuşlar yerde iken gurbettedir, bizler ise gökyüzünde... Yani diyeceğim o ki aziz dostlar, kendimizi çok görmemek lazım. Biz neyiz ve kimiz ki başkasında kusur arıyoruz, çam gövdesiyiz desek bile çıra gibi yanıyoruz. Bir nefesiz her birimiz, verip alamadığımız...

        Gökyüzünü seyreyleyin bu nimet bedava!! Tefekkür edersek artı dönüşü bile var. Düşünsenize dostlar dağa, taşa, ağaca, kupkuru toprağa bakıyorsun da tefekkür edersen senin olmayan bir şeyden sevap kazanıyorsun. Onlar bile emir altında mesela bir yaprak Allah(c.c.) "Kıpırda" emrini vermese kıpırdayacak değil. Azameti ve yüceliği sonsuz olan Allah'a şükürler olsun.

         İşte şu toprak! Üşür mü bir rüzgarla? Şu dağ, şu taş üşürler mi dersin? Elbette üşürler fakat ''üşü'' emrini beklemekten başka çareleri yok. Vücudumuzdaki her zerre biz haberdar olmadan  bir ''üşü'' ve ''yan'' emri altındadır. Rabbim dilediğini üşütür, dilediğini yakar. Ben bilmem....