İSYAN

 

Serbeser cihanı zapt eden nerde kalmadı

Yeryüzünde yiğitçe gezenler de kalmadı

 

Yedi başlı ejderha basmış yurdumu, uyan!

Düşman içimizdedir, boğan er de kalmadı

 

Artık meserretin tek anısı kaldı bizde

Afitap söndü, söndü mehtap fer de kalmadı

 

Zaferlerini garbın kutladık alkış tuttuk 

Mazide kaldı olan, muzaffer de kalmadı

 

Senden gibi durdular, Ecdadına sövdüler

Gece vakti vurdular, kan seher de kalmadı

 

Semerkant mahzun bakar, Buhara ağıt yakar

Eyvah! ilim yolunda mücevher de kalmadı

 

Ey Şah-ı Nakşibendî! üçler, yediler, kırklar

En zor çağım karardı, münevver de kalmadı

 

Kesin buyruğu Hakkın, ayrılık şerdir, sakın !!

Ayrıldı milletim ve beraber de kalmadı

 

Dostum dedin övdüler, hak istedin dövdüler

Heybetli adın vardı, muteber de kalmadı

 

Kâfirler serhaddini, küfür haddini aşmış

Allah adı anmaya cem, çember de kalmadı

 

Hakikatten kaçılmış, edep yere saçılmış

Hakikati haykıran bir minber de kalmadı

 

Camiim, medresem, türbem, tarihimi yıktılar

İnşa edecek mimar kim, hüner de kalmadı

 

Gâvur medeni oldu, olan aleni oldu

Ana, baba, ataya hiç değer de kalmadı

 

Bilmem hangi kuşağı, Avrupa’nın uşağı

Çok methettik o çağı, al eser de kalmadı

 

Turkuazın rengini soldurdular, saçları..

Başları yoldurdular, koysak ser de kalmadı

 

Görmeyen görür oldu, görmez oldu görenler

Takvim durdu, arada artık perde kalmadı

Adsız

Bursa-Gümüşhane