Dinlenmek için bir gün kalbime yaklaşırsa
Nabzımı duyar, yüzüm kızarır utanırm
Ya sevdiğimi anlar benden uzaklaşırsa
Arkasına bakmadan gider, onu tanırım
Sana diyeceğim var, hemen gitme Manolya
Bilirim vaktimiz dar, gecikmişim ne yazık
Dinle beni ne olur, olmaz deme Manolya
Bunu da hatırıma say, kaşların neden çatık
Ah kaşların Manolya, memleket gibi vakar
O kaşlar ki sevdamın en belirgin hattıdır
Ve saçların Manolya, memleket gibi kokar
Böylesi gurbet, ancak divanenin bahtıdır
Sakladığım bu sırrı yutkundum gecelerde
Gündüzlerin telaşı hislerimi bastırdı
Belki anlatmaya çalıştım bilmecelerde
Halbuki yazacağım sana birkaç satırdı
Gözlerine kapılıp raks ederim girdapla
Ya beni boğar, ya da can suyudur gözlerin
Gözlerin anılıyor sürekli inkılapla
Hem serin bir firuze, hem koyudur gözlerin
Bana dudaklarında bir kez ölmeyi bahşet
Bu bir itiraf değil, veda etmektir sana
Bir şey beklemiyorum ne vicdan, ne merhamet
Bu bir itiraf değil veda etmektir sana
Bir şey söyle ne olur, çiçekten kuştan bahset
Çabucak bitmesin bu büyüleyici hülya
Bana dudaklarında bir kez ölmeyi bahşet
Senin söyleyeceğin bir şey yok mu Manolya?
Susuyorum, susuyor... tamam, tamam Manolya
Bunu isteme benden unutamam Manolya
sevimli şiir gülümseyerek okudum :)
YanıtlaSilTebessüm ilaçtır. Adsız kardeşimize buradan bir kez daha teşekkür edelim :)
SilManolya bu kadar sevildiğini bilse çok mutlu olurdu herhalde :)
YanıtlaSilZannım o ki; aşkın karşılığı olsaydı, bu şiir de olmazdı.
Sil